macOS Process Abuse

AWS hacklemeyi sıfırdan kahramana öğrenin htARTE (HackTricks AWS Kırmızı Takım Uzmanı) ile!

HackTricks'ı desteklemenin diğer yolları:

Şirketinizi HackTricks'te reklamını görmek istiyorsanız veya HackTricks'i PDF olarak indirmek istiyorsanız [ABONELİK PLANLARI]'na (https://github.com/sponsors/carlospolop) göz atın!
Resmi PEASS & HackTricks ürünleri'ni edinin
The PEASS Family'yi keşfedin, özel NFT'lerimiz koleksiyonumuzu
Katılın 💬 Discord grubuna veya telegram grubuna veya bizi Twitter 🐦 @carlospolopm'da takip edin.
Hacking püf noktalarınızı paylaşarak PR göndererek HackTricks ve HackTricks Cloud github depolarına katkıda bulunun.

İşlemler Temel Bilgileri

Bir işlem çalışan bir yürütülebilir dosyanın bir örneğidir, ancak işlemler kod çalıştırmaz, bunlar thread'lerdir. Bu nedenle işlemler yalnızca çalışan thread'ler için konteynerlerdir, belleği, tanımlayıcıları, bağlantı noktalarını, izinleri sağlarlar...

Geleneksel olarak, işlemler diğer işlemler içinde (PID 1 hariç) fork çağrısı yaparak başlatılırdı, bu işlem mevcut işlemi tam olarak kopyalayacak ve ardından çocuk işlem genellikle yeni yürütülebilir dosyayı yüklemek ve çalıştırmak için execve çağrısını yapacaktı. Daha sonra, bu işlemi hafızayı kopyalamadan daha hızlı hale getirmek için vfork tanıtıldı. Daha sonra posix_spawn tanıtıldı, vfork ve execve'yi bir araya getirerek ve bayrakları kabul ederek:

POSIX_SPAWN_RESETIDS: Etkili kimlikleri gerçek kimliklere sıfırlar
POSIX_SPAWN_SETPGROUP: İşlem grubu üyeliğini ayarlar
POSUX_SPAWN_SETSIGDEF: Sinyal varsayılan davranışını ayarlar
POSIX_SPAWN_SETSIGMASK: Sinyal maskesini ayarlar
POSIX_SPAWN_SETEXEC: Aynı işlemde yürütme (daha fazla seçenekle execve gibi)
POSIX_SPAWN_START_SUSPENDED: Askıya alınmış olarak başlat
_POSIX_SPAWN_DISABLE_ASLR: ASLR olmadan başlat
_POSIX_SPAWN_NANO_ALLOCATOR: libmalloc'ın Nano tahsisatçısını kullan
_POSIX_SPAWN_ALLOW_DATA_EXEC: Veri segmentlerinde rwx'e izin ver
POSIX_SPAWN_CLOEXEC_DEFAULT: Varsayılan olarak exec(2) ile tüm dosya tanımlamalarını kapat
_POSIX_SPAWN_HIGH_BITS_ASLR: ASLR kaydırmasının yüksek bitlerini rastgele hale getir

Ayrıca, posix_spawn başlatılan işlemin bazı yönlerini kontrol eden bir dizi posix_spawnattr belirtmeye ve tanımlayıcıların durumunu değiştirmek için posix_spawn_file_actions kullanmaya olanak tanır.

Bir işlem öldüğünde, dönüş kodunu ebeveyn işleme (ebeveyn öldüyse, yeni ebeveyn PID 1'dir) SIGCHLD sinyali ile gönderir. Ebeveyn bu değeri wait4() veya waitid() çağırarak almalı ve bu gerçekleşene kadar çocuk kaynak tüketmeyen ancak hala listelenen bir zombi durumunda kalır.

PID'ler

PID'ler, işlem tanımlayıcıları, benzersiz bir işlemi tanımlar. XNU'da PID'ler 64 bit olup monotonik olarak artar ve asla sarılmaz (istismarları önlemek için).

İşlem Grupları, Oturumlar ve Koalisyonlar

İşlemler, onları daha kolay işlemek için gruplara yerleştirilebilir. Örneğin, bir kabuk betiğindeki komutlar aynı işlem grubunda olacak, bu nedenle örneğin kill kullanarak onlara birlikte sinyal göndermek mümkün olacaktır. Ayrıca, işlemleri oturumlarda gruplandırmak mümkündür. Bir işlem bir oturum başlattığında (setsid(2)), çocuk işlemler oturumun içine yerleştirilir, kendi oturumlarını başlatmadıkça.

Koalisyon, Darwin'de işlemleri gruplamanın başka bir yoludur. Bir koalisyona katılan bir işlem, havuz kaynaklarına erişim sağlamasına, bir defteri paylaşmasına veya Jetsam ile yüzleşmesine olanak tanır. Koalisyonların farklı rolleri vardır: Lider, XPC hizmeti, Uzantı.

Kimlik Bilgileri ve Personalar

Her işlem, sistemdeki ayrıcalıklarını tanımlayan kimlik bilgilerini tutar. Her işlemin birincil uid ve birincil gid'si olacaktır (ancak birkaç gruba ait olabilir). Eğer ikili dosyada setuid/setgid biti varsa kullanıcı ve grup kimliğini değiştirmek mümkündür. Yeni uid/gid'ler belirlemek için birkaç işlev vardır.

Syscall persona, bir alternatif kimlik bilgisi kümesi sağlar. Bir persona benimsemek, uid'sini, gid'sini ve grup üyeliklerini aynı anda varsaymayı içerir. Kaynak kodunda yapıyı bulmak mümkündür.

struct kpersona_info { uint32_t persona_info_version;
uid_t    persona_id; /* overlaps with UID */
int      persona_type;
gid_t    persona_gid;
uint32_t persona_ngroups;
gid_t    persona_groups[NGROUPS];
uid_t    persona_gmuid;
char     persona_name[MAXLOGNAME + 1];

/* TODO: MAC policies?! */
}

İplikler Temel Bilgileri

POSIX İplikler (pthreads): macOS, C/C++ için standart bir iplik API'si olan POSIX iplikleri (pthreads) destekler. macOS'taki pthreads uygulaması, /usr/lib/system/libsystem_pthread.dylib içinde bulunur ve genelde bulunan libpthread projesinden gelir. Bu kütüphane iplik oluşturmak ve yönetmek için gerekli işlevleri sağlar.
İplik Oluşturma: Yeni iplikler oluşturmak için pthread_create() işlevi kullanılır. Bu işlev, içsel olarak bsdthread_create() işlevini çağırır, bu işlev XNU çekirdeğine (macOS'un temel aldığı çekirdek) özgü düşük seviyeli bir sistem çağrısıdır. Bu sistem çağrısı, iplik davranışını belirleyen pthread_attr (öznitelikler) türetilmiş çeşitli bayrakları alır, bu davranışlar arasında zamanlama politikaları ve yığın boyutu bulunur.

Varsayılan Yığın Boyutu: Yeni iplikler için varsayılan yığın boyutu 512 KB'dir, tipik işlemler için yeterli olsa da daha fazla veya daha az alan gerekiyorsa iplik öznitelikleri aracılığıyla ayarlanabilir.

İplik Başlatma: __pthread_init() işlevi, iplik kurulumu sırasında önemlidir ve env[] argümanını kullanarak yığının konumu ve boyutu gibi ayrıntıları içerebilen çevre değişkenlerini ayrıştırmak için kullanılır.

macOS'ta İplik Sonlandırma

İpliklerin Sonlandırılması: İplikler genellikle pthread_exit() çağrılarak sonlandırılır. Bu işlev, bir ipliğin temiz bir şekilde çıkmasına izin verir, gerekli temizliği yapar ve ipliği bekleyenlere bir dönüş değeri göndermesine olanak tanır.
İplik Temizliği: pthread_exit() çağrıldığında, pthread_terminate() işlevi çağrılır ve tüm ilişkili iplik yapılarının kaldırılmasını ele alır. Bu işlev, Mach iplik bağlantı noktalarını (Mach, XNU çekirdeğindeki iletişim alt sistemi) serbest bırakır ve iplikle ilişkili çekirdek düzeyindeki yapıları kaldıran bsdthread_terminate sistem çağrısını yapar.

Senkronizasyon Mekanizmaları

Paylaşılan kaynaklara erişimi yönetmek ve yarış koşullarını önlemek için macOS, birkaç senkronizasyon ilkelini sağlar. Bu, veri bütünlüğünü ve sistem kararlılığını sağlamak için çoklu iplik ortamlarında kritiktir:

Müteksinler:

Normal Müteksin (İmza: 0x4D555458): 56 bayt için müteksin ve 4 bayt için imza olmak üzere 60 bayt boyutunda standart müteksin.
Hızlı Müteksin (İmza: 0x4d55545A): Normal müteksine benzer ancak daha hızlı işlemler için optimize edilmiş, aynı zamanda 60 bayt boyutundadır.

Durum Değişkenleri:

Belirli koşulların gerçekleşmesini beklemek için kullanılır, 40 bayt artı 4 bayt imza ile 44 bayt boyutundadır.
Durum Değişkeni Öznitelikleri (İmza: 0x434e4441): Durum değişkenleri için yapılandırma öznitelikleri, 12 bayt boyutundadır.

Bir Kez Değişkeni (İmza: 0x4f4e4345):

Başlatma kodunun yalnızca bir kez yürütülmesini sağlar. Boyutu 12 bayttır.

Okuma-Yazma Kilidi:

Aynı anda birden fazla okuyucuya veya bir yazıcıya izin verir, paylaşılan verilere verimli erişimi kolaylaştırır.
Okuma Yazma Kilidi (İmza: 0x52574c4b): 196 bayt boyutundadır.
Okuma Yazma Kilidi Öznitelikleri (İmza: 0x52574c41): Okuma-yazma kilitleri için öznitelikler, 20 bayt boyutundadır.

Bu nesnelerin son 4 baytı taşmaları algılamak için kullanılır.

İplik Yerel Değişkenler (TLV)

İplik Yerel Değişkenler (TLV), macOS'ta yürütülebilir dosyalar için biçim olan Mach-O dosyaları bağlamında, çoklu iplikli bir uygulamadaki her iplik için özgü değişkenleri bildirmek için kullanılır. Bu, her ipliğin kendi ayrı değişken örneğine sahip olduğundan çakışmaları önlemek ve müteksinler gibi açık senkronizasyon mekanizmalarına gerek duymadan veri bütünlüğünü korumak için bir yol sağlar.

C ve ilgili dillerde, bir iplik yerel değişkeni __thread anahtar kelimesini kullanarak bildirebilirsiniz. İşte örneğinizde nasıl çalıştığı:

cCopy code__thread int tlv_var;

void main (int argc, char **argv){
tlv_var = 10;
}

Bu parça, tlv_var'ı bir iş parçacığı yerel değişkeni olarak tanımlar. Bu kodu çalıştıran her iş parçacığı kendi tlv_var'ına sahip olacak ve bir iş parçacığının tlv_var'ına yaptığı değişiklikler diğer bir iş parçacığındaki tlv_var'ı etkilemeyecektir.

Mach-O ikilisinde, iş parçacığı yerel değişkenlerle ilgili veriler belirli bölümlere düzenlenmiştir:

__DATA.__thread_vars: Bu bölüm, iş parçacığı yerel değişkenleri hakkında metadata içerir, türleri ve başlatma durumları gibi.
__DATA.__thread_bss: Bu bölüm, açıkça başlatılmamış iş parçacığı yerel değişkenleri için kullanılır. Sıfırlanmış veriler için ayrılan belleğin bir parçasıdır.

Mach-O ayrıca bir iş parçacığı çıkış yaptığında iş parçacığı yerel değişkenlerini yönetmek için tlv_atexit adında özel bir API sağlar. Bu API, bir iş parçacığı sonlandığında iş parçacığı yerel verilerini temizleyen özel fonksiyonları kaydetmenize olanak tanır.

İş Parçacığı Öncelikleri

İş parçacığı önceliklerini anlamak, işletim sisteminin hangi iş parçacıklarını çalıştıracağına ve ne zaman çalıştıracağına karar verirken bakılması gereken konuları içerir. Bu karar, her iş parçacığına atanan öncelik seviyesinden etkilenir. macOS ve Unix benzeri sistemlerde, bu kavramlar nice, renice ve Kalite Hizmeti (QoS) sınıfları gibi kavramlar kullanılarak ele alınır.

Nice ve Renice

Nice:

Bir işlemin nice değeri, önceliğini etkileyen bir numaradır. Her işlem, genellikle 0 olan -20 (en yüksek öncelik) ile 19 (en düşük öncelik) arasında değişen bir güzel değere sahiptir. Bir işlem oluşturulduğunda varsayılan güzel değer genellikle 0'dır.
Daha düşük bir güzel değer (-20'ye daha yakın) bir işlemi daha "bencil" yapar, yani diğer işlemlere göre daha fazla CPU zamanı verir.

Renice:

renice, zaten çalışan bir işlemin güzel değerini değiştirmek için kullanılan bir komuttur. Bu, işlemlerin önceliğini dinamik olarak ayarlamak için kullanılabilir, yeni güzel değerlere göre CPU zamanı tahsisini artırarak veya azaltarak işlemlerin önceliğini ayarlamak için kullanılabilir.
Örneğin, bir işlemin geçici olarak daha fazla CPU kaynağına ihtiyacı varsa, renice kullanarak güzel değerini düşürebilirsiniz.

Kalite Hizmeti (QoS) Sınıfları

QoS sınıfları, özellikle Grand Central Dispatch (GCD) gibi sistemleri destekleyen macOS gibi sistemlerde iş parçacığı önceliklerini ele almanın daha modern bir yaklaşımıdır. QoS sınıfları, işin önemine veya aciliyetine göre farklı seviyelere kategorize etmeye olanak tanır. macOS, bu QoS sınıflarına dayanarak iş parçacığı önceliğini otomatik olarak yönetir:

Kullanıcı Etkileşimli:

Bu sınıf, şu anda kullanıcıyla etkileşimde olan veya iyi bir kullanıcı deneyimi sağlamak için hemen sonuçlar gerektiren görevler içindir. Bu görevler, arayüzün yanıt vermesini sağlamak için en yüksek önceliği alır (örneğin, animasyonlar veya etkinlik işleme).

Kullanıcı Başlatılan:

Kullanıcının başlattığı ve hemen sonuçlar beklediği görevler, belge açma veya hesaplama gerektiren bir düğmeye tıklama gibi. Bunlar yüksek öncelikli ancak kullanıcı etkileşimli görevlerin altındadır.

Yardımcı:

Bu görevler uzun süre çalışır ve genellikle bir ilerleme göstergesi gösterir (örneğin, dosyaları indirme, veri içe aktarma). Kullanıcı başlatılan görevlerden daha düşük önceliğe sahiptir ve hemen bitmesi gerekmez.

Arka Plan:

Bu sınıf, arka planda çalışan ve kullanıcı tarafından görülmeyen görevler içindir. Bunlar dizinleme, senkronizasyon veya yedekleme gibi görevler olabilir. En düşük önceliğe sahiptirler ve sistem performansı üzerinde minimal etkiye sahiptirler.

QoS sınıflarını kullanarak, geliştiricilerin kesin öncelik numaralarını yönetmeleri gerekmez, ancak görevin doğasına odaklanabilirler ve sistem CPU kaynaklarını buna göre optimize eder.

Ayrıca, iş parçacığı zamanlama politikaları adında farklı zamanlama politikaları vardır, bu politikaların dikkate alınacak bir dizi zamanlama parametresini belirtmek için akışlar sağlar. Bu, thread_policy_[set/get] kullanılarak yapılabilir. Bu, yarış koşulu saldırılarında faydalı olabilir.

Python Enjeksiyonu

Eğer PYTHONINSPECT ortam değişkeni ayarlanmışsa, python işlemi tamamlandığında bir python komut satırına düşer. Ayrıca, etkileşimli bir oturumun başında yürütülecek bir python betiğini belirtmek için PYTHONSTARTUP kullanmak da mümkündür. Ancak, PYTHONINSPECT etkileşimli oturum oluşturduğunda PYTHONSTARTUP betiği yürütülmeyecektir.

PYTHONPATH ve PYTHONHOME gibi diğer ortam değişkenleri de bir python komutunun keyfi kodu yürütmesini sağlamak için kullanışlı olabilir.

pyinstaller ile derlenen yürütülebilir dosyalar, gömülü bir python kullanıyor olsalar bile bu ortam değişkenlerini kullanmayacaktır.

Genel olarak, ortam değişkenlerini kötüye kullanarak python'un keyfi kod yürütmesini sağlayacak bir yol bulamadım.\ Ancak, insanların çoğu **Hombrew** kullanarak python'u yükler, bu da python'u varsayılan yönetici kullanıcısı için bir **yazılabilir konuma** yükler. Bunu şu şekilde ele geçirebilirsiniz: ```bash mv /opt/homebrew/bin/python3 /opt/homebrew/bin/python3.old cat > /opt/homebrew/bin/python3 <

Kalkan

Shield (Github), enjeksiyon işlemlerini tespit edebilen ve engelleyebilen açık kaynaklı bir uygulamadır:

Çevresel Değişkenler Kullanarak: Aşağıdaki çevresel değişkenlerin varlığını izleyecektir: DYLD_INSERT_LIBRARIES, CFNETWORK_LIBRARY_PATH, RAWCAMERA_BUNDLE_PATH ve ELECTRON_RUN_AS_NODE
task_for_pid çağrıları Kullanarak: Bir işlemin başka bir işlemin görev bağlantı noktasını almak istediğinde (bu, işleme kod enjekte etmeyi sağlar) bulunur.
Electron uygulama parametreleri: Birisi bir Electron uygulamasını hata ayıklama modunda başlatmak ve böylece kod enjekte etmek için --inspect, --inspect-brk ve --remote-debugging-port komut satırı argümanlarını kullanabilir.
Sembolik bağlantılar veya sabit bağlantılar Kullanarak: Genellikle en yaygın kötüye kullanım, kullanıcı ayrıcalıklarımızla bir bağlantı oluşturmak ve daha yüksek ayrıcalıklı bir konuma işaret etmektir. Hem sabit bağlantılar hem de sembolik bağlantılar için tespit çok basittir. Bağlantıyı oluşturan işlem hedef dosyadan farklı bir ayrıcalık seviyesine sahipse, bir uyarı oluştururuz. Ne yazık ki sembolik bağlantıların engellenmesi mümkün değildir, çünkü bağlantının oluşturulmasından önce bağlantının hedefi hakkında bilgiye sahip değiliz. Bu, Apple'ın EndpointSecuriy çerçevesinin bir kısıtlamasıdır.

Diğer işlemler tarafından yapılan çağrılar

Bu blog yazısında işlemi çalıştıran başka bir işlem tarafından kod enjekte eden işlemler hakkında bilgi almak için task_name_for_pid işlevini nasıl kullanabileceğinizi bulabilirsiniz ve ardından o diğer işlem hakkında bilgi alabilirsiniz.

Bu işlevi çağırmak için işlemi çalıştıran kişiyle aynı uid olmanız veya root olmanız gerekir (ve bu işlem, kod enjekte etmenin bir yolu değil, işlem hakkında bilgi döndürür).

Referanslar

PreviousmacOS Privilege Escalation NextmacOS Dirty NIB

Last updated 9 days ago