OAuth to Account takeover
Last updated
Last updated
Learn & practice AWS Hacking:HackTricks Training AWS Red Team Expert (ARTE) Learn & practice GCP Hacking: HackTricks Training GCP Red Team Expert (GRTE)
OAuth, OAuth 2.0 belgeleri adresinde erişilebilen temel bilgilerle birlikte çeşitli sürümler sunar. Bu tartışma esas olarak yaygın olarak kullanılan OAuth 2.0 yetkilendirme kodu hibe türü etrafında döner ve bir uygulamanın başka bir uygulamadaki bir kullanıcının hesabına erişmesini veya eylemler gerçekleştirmesini sağlayan bir yetkilendirme çerçevesi sunar (yetkilendirme sunucusu).
Hayali bir web sitesi https://example.com düşünün; bu site tüm sosyal medya gönderilerinizi, özel olanlar da dahil olmak üzere, sergilemek için tasarlanmıştır. Bunu başarmak için OAuth 2.0 kullanılır. https://example.com, sosyal medya gönderilerinize erişim izni talep edecektir. Sonuç olarak, https://socialmedia.com adresinde, talep edilen izinler ve talebi yapan geliştirici hakkında bilgi veren bir onay ekranı belirecektir. Onayınızla, https://example.com adınıza gönderilerinize erişim elde eder.
OAuth 2.0 çerçevesindeki aşağıdaki bileşenleri anlamak önemlidir:
resource owner: Siz, kullanıcı/varlık olarak, sosyal medya hesabınızdaki gönderiler gibi kaynaklarınıza erişim izni verirsiniz.
resource server: Uygulamanın resource owner adına bir access token güvence altına aldıktan sonra kimlik doğrulama isteklerini yöneten sunucu, örneğin, https://socialmedia.com.
client application: resource ownerdan yetkilendirme talep eden uygulama, örneğin https://example.com.
authorization server: resource ownerın başarılı bir şekilde kimlik doğrulamasını yaptıktan sonra client applicationa access tokens veren sunucu, örneğin, https://socialmedia.com.
client_id: Uygulama için kamuya açık, benzersiz bir tanımlayıcı.
client_secret: Sadece uygulama ve yetkilendirme sunucusu tarafından bilinen, access_tokens oluşturmak için kullanılan gizli bir anahtar.
response_type: istenen token türünü belirten bir değer, örneğin code.
scope: client applicationın resource ownerdan talep ettiği erişim seviyesi.
redirect_uri: yetkilendirmeden sonra kullanıcının yönlendirileceği URL. Bu genellikle önceden kaydedilmiş yönlendirme URL'si ile uyumlu olmalıdır.
state: kullanıcının yetkilendirme sunucusuna yönlendirilmesi sırasında verileri korumak için bir parametre. Benzersizliği, CSRF koruma mekanizması olarak hizmet etmesi için kritik öneme sahiptir.
grant_type: hibe türünü ve döndürülecek token türünü belirten bir parametre.
code: authorization serverdan alınan yetkilendirme kodu; client application tarafından access_token almak için client_id ve client_secret ile birlikte kullanılır.
access_token: resource owner adına API istekleri için client applicationın kullandığı token.
refresh_token: Uygulamanın kullanıcıyı yeniden istemeden yeni bir access_token almasını sağlar.
Gerçek OAuth akışı şu şekilde ilerler:
https://example.com adresine gidersiniz ve “Sosyal Medya ile Entegre Ol” butonunu seçersiniz.
Site, https://example.com uygulamasının gönderilerinize erişim izni talep etmek için https://socialmedia.com adresine bir istek gönderir. İstek şu şekilde yapılandırılmıştır:
Ardından bir onay sayfası ile karşılaşırsınız.
Onayınızı takiben, Sosyal Medya code ve state parametreleri ile birlikte redirect_uri'ye bir yanıt gönderir:
https://example.com bu code'u, client_id ve client_secret ile birlikte, sizin adınıza bir access_token almak için sunucu tarafında bir istek yapmak üzere kullanır ve onayladığınız izinlere erişim sağlar:
Son olarak, süreç https://example.com access_token'ınızı kullanarak Sosyal Medya'ya erişmek için bir API çağrısı yapar.
redirect_uri, OAuth ve OpenID uygulamalarında güvenlik için kritik öneme sahiptir, çünkü yetkilendirme kodları gibi hassas verilerin yetkilendirme sonrası nereye gönderileceğini yönlendirir. Yanlış yapılandırıldığında, saldırganların bu istekleri kötü niyetli sunuculara yönlendirmesine izin verebilir, bu da hesap ele geçirmeye yol açabilir.
Sömürü teknikleri, yetkilendirme sunucusunun doğrulama mantığına bağlı olarak değişir. Katı yol eşleştirmeden, belirtilen alan veya alt dizin içindeki herhangi bir URL'yi kabul etmeye kadar değişebilir. Yaygın sömürü yöntemleri arasında açık yönlendirmeler, yol geçişi, zayıf regexlerin sömürülmesi ve token hırsızlığı için HTML enjeksiyonu yer alır.
redirect_uri dışında, client_uri, policy_uri, tos_uri ve initiate_login_uri gibi diğer OAuth ve OpenID parametreleri de yönlendirme saldırılarına karşı hassastır. Bu parametreler isteğe bağlıdır ve destekleri sunucular arasında değişiklik gösterir.
OpenID sunucusunu hedef alanlar için, keşif uç noktası (**.well-known/openid-configuration**) genellikle registration_endpoint, request_uri_parameter_supported ve "require_request_uri_registration" gibi değerli yapılandırma ayrıntılarını listeler. Bu ayrıntılar, kayıt uç noktasını ve sunucunun diğer yapılandırma özelliklerini belirlemede yardımcı olabilir.
Bu hata ödülü raporunda belirtildiği gibi https://blog.dixitaditya.com/2021/11/19/account-takeover-chain.html, yönlendirme URL'sinin, kullanıcı kimlik doğruladıktan sonra sunucunun yanıtında yansıtılması mümkün olabilir ve bu durum XSS'ye karşı savunmasızdır. Test etmek için olası yük:
OAuth uygulamalarında, state parametresinin kötüye kullanımı veya atlanması, Cross-Site Request Forgery (CSRF) saldırılarının riskini önemli ölçüde artırabilir. Bu zafiyet, state parametresi kullanılmadığında, statik bir değer olarak kullanıldığında veya düzgün bir şekilde doğrulanmadığında ortaya çıkar ve saldırganların CSRF korumalarını atlamasına olanak tanır.
Saldırganlar, yetkilendirme sürecini kesintiye uğratarak kendi hesaplarını bir mağdurun hesabıyla ilişkilendirebilir, bu da potansiyel hesap ele geçirmelerine yol açar. Bu, OAuth'un kimlik doğrulama amaçları için kullanıldığı uygulamalarda özellikle kritik öneme sahiptir.
Bu zafiyetin gerçek dünya örnekleri, çeşitli CTF yarışmaları ve hacking platformları üzerinde belgelenmiştir ve pratik etkilerini vurgulamaktadır. Sorun, saldırganların bildirimleri veya ödemeleri kendi hesaplarına yönlendirebileceği Slack, Stripe ve PayPal gibi üçüncü taraf hizmetlerle entegrasyonlara da uzanmaktadır.
state parametresinin doğru yönetimi ve doğrulanması, CSRF'ye karşı korunmak ve OAuth akışını güvence altına almak için kritik öneme sahiptir.
Hesap Oluşturma sırasında E-posta Doğrulaması Olmadan: Saldırganlar, mağdurun e-posta adresini kullanarak önceden bir hesap oluşturabilir. Eğer mağdur daha sonra bir üçüncü taraf hizmeti ile giriş yaparsa, uygulama bu üçüncü taraf hesabını saldırganın önceden oluşturduğu hesapla yanlışlıkla ilişkilendirebilir ve yetkisiz erişime yol açabilir.
Gevşek OAuth E-posta Doğrulamasını Kötüye Kullanma: Saldırganlar, e-postaları doğrulamayan OAuth hizmetlerini kötüye kullanarak kendi hizmetleriyle kaydolabilir ve ardından hesap e-posta adresini mağdurunki ile değiştirebilir. Bu yöntem, ilk senaryoya benzer şekilde yetkisiz hesap erişimi riski taşır, ancak farklı bir saldırı vektörü aracılığıyla gerçekleşir.
Gizli OAuth parametrelerini tanımlamak ve korumak çok önemlidir. client_id güvenle ifşa edilebilirken, client_secret ifşa edilmesi önemli riskler taşır. Eğer client_secret ele geçirilirse, saldırganlar uygulamanın kimliğini ve güvenini kötüye kullanarak kullanıcı access_tokens ve özel bilgileri çalabilir.
Uygulamaların yetkilendirme code'unu access_token ile istemci tarafında değil, sunucu tarafında yanlışlıkla yönetmesi durumunda yaygın bir zafiyet ortaya çıkar. Bu hata, client_secret'in açığa çıkmasına yol açar ve saldırganların uygulamanın kimliğini kullanarak access_tokens oluşturmasına olanak tanır. Ayrıca, sosyal mühendislik yoluyla, saldırganlar OAuth yetkilendirmesine ek kapsamlar ekleyerek ayrıcalıkları artırabilir ve uygulamanın güvenilir durumunu daha da kötüye kullanabilir.
Bir hizmet sağlayıcının client_secret'ini çalmak için kimlik sağlayıcı ile bruteforce yapmayı deneyebilirsiniz. BF isteği şu şekilde görünebilir:
Müşteri kod ve durum bilgilerine sahip olduğunda, eğer bu bilgiler Referer başlığında yansıtılıyorsa ve farklı bir sayfaya gittiğinde, o zaman bu açık durumdadır.
Tarayıcı geçmişine gidin ve erişim token'ının orada kaydedilip kaydedilmediğini kontrol edin.
Yetkilendirme kodu, bir saldırganın onu çalabileceği ve kullanabileceği zaman penceresini sınırlamak için sadece bir süre boyunca geçerli olmalıdır.
Eğer yetkilendirme kodunu alabilir ve bunu farklı bir istemci ile kullanabilirseniz, diğer hesapları ele geçirebilirsiniz.
Bu hata ödül raporunda: https://security.lauritz-holtmann.de/advisories/flickr-account-takeover/ AWS Cognito tarafından kullanıcıya geri verilen token'ın kullanıcı verilerini üzerine yazmak için yeterli izinlere sahip olabileceğini görebilirsiniz. Bu nedenle, eğer bir kullanıcı e-posta adresini farklı bir kullanıcı e-posta adresi ile değiştirebilirseniz, diğer hesapları ele geçirebilirsiniz.
For more detailed info about how to abuse AWS cognito check:
Bu yazıda bahsedildiği gibi, token (ve kod değil) almayı bekleyen OAuth akışları, token'ın uygulamaya ait olduğunu kontrol etmedikleri takdirde savunmasız olabilir.
Bu, bir saldırganın kendi uygulamasında OAuth destekleyen ve Facebook ile giriş yapan bir uygulama oluşturabileceği anlamına gelir. Daha sonra, bir kurban saldırganın uygulamasında Facebook ile giriş yaptığında, saldırgan kullanıcının uygulamasına verilen OAuth token'ını alabilir ve bunu kurbanın OAuth uygulamasında kurbanın kullanıcı token'ı ile giriş yapmak için kullanabilir.
Bu nedenle, eğer saldırgan kullanıcıyı kendi OAuth uygulamasına eriştirmeyi başarırsa, token bekleyen ve token'ın kendi uygulama kimliğine verilip verilmediğini kontrol etmeyen uygulamalarda kurbanın hesabını ele geçirebilir.
Bu yazıya göre, bir kurbanın saldırganın ana bilgisayarına işaret eden bir returnUrl ile bir sayfa açması sağlanabiliyordu. Bu bilgi bir çerezde (RU) saklanacak ve sonraki adımda istem kullanıcıya o saldırganın ana bilgisayarına erişim vermek isteyip istemediğini soracaktır.
Bu istemi atlatmak için, returnUrl kullanarak bu RU çerezini ayarlayacak bir Oauth akışını başlatmak için bir sekme açmak, istem gösterilmeden önce sekmeyi kapatmak ve o değeri içermeyen yeni bir sekme açmak mümkündü. Böylece, istem saldırganın ana bilgisayarı hakkında bilgi vermeyecek, ancak çerez ona ayarlanacak, bu nedenle token saldırganın ana bilgisayarına yönlendirme sırasında gönderilecektir.
Bu videoda açıklandığı gibi, bazı OAuth uygulamaları, kullanıcıların platformda zaten oturum açmışlarsa webde verilen erişimi onaylamaları için prompt GET parametresini None (&prompt=none) olarak belirtmelerine izin verir.
Bu videoda açıklandığı gibi, kodun son URL'de nerede sağlanacağını belirtmek için response_mode parametresini belirtmek mümkün olabilir:
response_mode=query -> Kod bir GET parametresi içinde sağlanır: ?code=2397rf3gu93f
response_mode=fragment -> Kod URL parçası parametresi içinde sağlanır #code=2397rf3gu93f
response_mode=form_post -> Kod, code adında bir girdi ile bir POST formu içinde sağlanır ve değer
response_mode=web_message -> Kod bir post mesajında gönderilir: window.opener.postMessage({"code": "asdasdasd...
Bu blog yazısına göre, bu, OAuth üzerinden kullanıcı adı ve şifre ile giriş yapmayı sağlayan bir OAuth akışıdır. Bu basit akış sırasında, kullanıcının gerçekleştirebileceği tüm eylemlere erişim sağlayan bir token dönerse, bu token kullanılarak 2FA atlatılabilir.
Bu araştırmayı kontrol edin Bu tekniğin daha fazla ayrıntısı için.
OAuth'taki Dinamik İstemci Kaydı, güvenlik açıkları için daha az belirgin ama kritik bir vektör olarak hizmet eder, özellikle Sunucu Tarafı İstek Sahteciliği (SSRF) saldırıları için. Bu uç nokta, OAuth sunucularının istemci uygulamaları hakkında, kötüye kullanılabilecek hassas URL'ler de dahil olmak üzere ayrıntılar almasına olanak tanır.
Ana Noktalar:
Dinamik İstemci Kaydı genellikle /register ile eşleştirilir ve client_name, client_secret, redirect_uris ve logo veya JSON Web Key Sets (JWK'ler) için URL'ler gibi ayrıntıları POST istekleri aracılığıyla kabul eder.
Bu özellik, RFC7591 ve OpenID Connect Registration 1.0'da belirtilen spesifikasyonlara uyar; bu, SSRF'ye karşı potansiyel olarak savunmasız parametreleri içerir.
Kayıt süreci, istemcileri birkaç şekilde SSRF'ye maruz bırakabilir:
logo_uri: Sunucu tarafından alınabilecek istemci uygulamasının logosu için bir URL; bu, SSRF'yi tetikleyebilir veya URL yanlış yönetilirse XSS'ye yol açabilir.
jwks_uri: İstemcinin JWK belgesine giden bir URL; kötü niyetle oluşturulursa, sunucunun saldırgan kontrolündeki bir sunucuya dışa dönük istekler yapmasına neden olabilir.
sector_identifier_uri: Sunucunun alabileceği redirect_uris JSON dizisini referans alır ve bu, SSRF fırsatı yaratır.
request_uris: İstemci için izin verilen istek URI'lerini listeler; bu, sunucu bu URI'leri yetkilendirme sürecinin başında alırsa kötüye kullanılabilir.
Kötüye Kullanım Stratejisi:
SSRF, logo_uri, jwks_uri veya sector_identifier_uri gibi parametrelerde kötü niyetli URL'lerle yeni bir istemci kaydederek tetiklenebilir.
request_uris aracılığıyla doğrudan kötüye kullanım, beyaz liste kontrolleri ile azaltılabilirken, önceden kaydedilmiş, saldırgan kontrolündeki bir request_uri sağlamak, yetkilendirme aşamasında SSRF'yi kolaylaştırabilir.
Test ettiğiniz platform bir OAuth sağlayıcısıysa Olası Yarış Koşullarını test etmek için bunu okuyun.
Learn & practice AWS Hacking:HackTricks Training AWS Red Team Expert (ARTE) Learn & practice GCP Hacking: HackTricks Training GCP Red Team Expert (GRTE)
