MIG został stworzony, aby uprościć proces tworzenia kodu Mach IPC. W zasadzie generuje potrzebny kod dla serwera i klienta, aby mogły komunikować się zgodnie z daną definicją. Nawet jeśli wygenerowany kod jest brzydki, programista będzie musiał go tylko zaimportować, a jego kod będzie znacznie prostszy niż wcześniej.
Definicja jest określona w języku definicji interfejsu (IDL) przy użyciu rozszerzenia .defs.
Te definicje mają 5 sekcji:
Deklaracja podsystemu: Słowo kluczowe subsystem jest używane do wskazania nazwa i id. Możliwe jest również oznaczenie go jako KernelServer, jeśli serwer ma działać w jądrze.
Inkluzje i importy: MIG używa preprocesora C, więc może korzystać z importów. Ponadto możliwe jest użycie uimport i simport dla kodu generowanego przez użytkownika lub serwer.
Deklaracje typów: Możliwe jest zdefiniowanie typów danych, chociaż zazwyczaj zaimportuje mach_types.defs i std_types.defs. Dla niestandardowych można użyć pewnej składni:
[in/out]tran: Funkcja, która musi być przetłumaczona z wiadomości przychodzącej lub do wiadomości wychodzącej
c[user/server]type: Mapowanie na inny typ C.
destructor: Wywołaj tę funkcję, gdy typ zostanie zwolniony.
Operacje: To są definicje metod RPC. Istnieje 5 różnych typów:
routine: Oczekuje odpowiedzi
simpleroutine: Nie oczekuje odpowiedzi
procedure: Oczekuje odpowiedzi
simpleprocedure: Nie oczekuje odpowiedzi
function: Oczekuje odpowiedzi
Przykład
Utwórz plik definicji, w tym przypadku z bardzo prostą funkcją:
myipc.defs
subsystem myipc 500; // Arbitrary name and iduserprefix USERPREF; // Prefix for created functions in the clientserverprefix SERVERPREF; // Prefix for created functions in the server#include<mach/mach_types.defs>#include<mach/std_types.defs>simpleroutineSubtract(server_port : mach_port_t;n1 : uint32_t;n2 : uint32_t);
Zauważ, że pierwszy argument to port do powiązania a MIG automatycznie obsłuży port odpowiedzi (chyba że wywołasz mig_get_reply_port() w kodzie klienta). Ponadto, ID operacji będzie sekwencyjne, zaczynając od wskazanego ID podsystemu (więc jeśli operacja jest przestarzała, jest usuwana, a skip jest używane, aby nadal używać jej ID).
Teraz użyj MIG, aby wygenerować kod serwera i klienta, który będzie w stanie komunikować się ze sobą, aby wywołać funkcję Subtract:
W bieżącym katalogu zostanie utworzonych kilka nowych plików.
Możesz znaleźć bardziej złożony przykład w swoim systemie za pomocą: mdfind mach_port.defs
A możesz go skompilować z tego samego folderu co plik za pomocą: mig -DLIBSYSCALL_INTERFACE mach_ports.defs
W plikach myipcServer.c i myipcServer.h znajdziesz deklarację i definicję struktury SERVERPREFmyipc_subsystem, która zasadniczo definiuje funkcję do wywołania na podstawie otrzymanego identyfikatora wiadomości (wskazaliśmy początkowy numer 500):
/* Description of this subsystem, for use in direct RPC */conststruct SERVERPREFmyipc_subsystem SERVERPREFmyipc_subsystem = {myipc_server_routine,500, // start ID501, // end ID(mach_msg_size_t)sizeof(union __ReplyUnion__SERVERPREFmyipc_subsystem),(vm_address_t)0,{{ (mig_impl_routine_t) 0,// Function to call(mig_stub_routine_t) _XSubtract,3,0, (routine_arg_descriptor_t)0, (mach_msg_size_t)sizeof(__Reply__Subtract_t)},}};
/* Description of this subsystem, for use in direct RPC */externconststruct SERVERPREFmyipc_subsystem {mig_server_routine_t server; /* Server routine */mach_msg_id_t start; /* Min routine number */mach_msg_id_t end; /* Max routine number + 1 */unsignedint maxsize; /* Max msg size */vm_address_t reserved; /* Reserved */struct routine_descriptor /* Array of routine descriptors */routine[1];} SERVERPREFmyipc_subsystem;
Na podstawie poprzedniej struktury funkcja myipc_server_routine otrzyma ID wiadomości i zwróci odpowiednią funkcję do wywołania:
W tym przykładzie zdefiniowaliśmy tylko 1 funkcję w definicjach, ale gdybyśmy zdefiniowali więcej funkcji, byłyby one wewnątrz tablicy SERVERPREFmyipc_subsystem, a pierwsza zostałaby przypisana do ID 500, druga do ID 501...
Jeśli oczekiwano, że funkcja wyśle reply, funkcja mig_internal kern_return_t __MIG_check__Reply__<name> również by istniała.
W rzeczywistości możliwe jest zidentyfikowanie tej relacji w strukturze subsystem_to_name_map_myipc z myipcServer.h (subsystem_to_name_map_*** w innych plikach):
Finally, another important function to make the server work will be myipc_server, which is the one that will actually call the function related to the received id:
Check the previously highlighted lines accessing the function to call by ID.
The following is the code to create a simple server and client where the client can call the functions Subtract from the server:
// gcc myipc_server.c myipcServer.c -o myipc_server#include<stdio.h>#include<mach/mach.h>#include<servers/bootstrap.h>#include"myipcServer.h"kern_return_tSERVERPREFSubtract(mach_port_t server_port,uint32_t n1,uint32_t n2){printf("Received: %d - %d = %d\n", n1, n2, n1 - n2);return KERN_SUCCESS;}intmain() {mach_port_t port;kern_return_t kr;// Register the mach servicekr =bootstrap_check_in(bootstrap_port,"xyz.hacktricks.mig",&port);if (kr != KERN_SUCCESS) {printf("bootstrap_check_in() failed with code 0x%x\n", kr);return1;}// myipc_server is the function that handles incoming messages (check previous exlpanation)mach_msg_server(myipc_server,sizeof(union __RequestUnion__SERVERPREFmyipc_subsystem), port, MACH_MSG_TIMEOUT_NONE);}
// gcc myipc_client.c myipcUser.c -o myipc_client#include<stdio.h>#include<stdlib.h>#include<unistd.h>#include<mach/mach.h>#include<servers/bootstrap.h>#include"myipcUser.h"intmain() {// Lookup the receiver port using the bootstrap server.mach_port_t port;kern_return_t kr =bootstrap_look_up(bootstrap_port,"xyz.hacktricks.mig",&port);if (kr != KERN_SUCCESS) {printf("bootstrap_look_up() failed with code 0x%x\n", kr);return1;}printf("Port right name %d\n", port);USERPREFSubtract(port,40,2);}
NDR_record
NDR_record jest eksportowany przez libsystem_kernel.dylib i jest to struktura, która pozwala MIG na transformację danych, aby były niezależne od systemu, w którym są używane, ponieważ MIG był zaprojektowany do użycia między różnymi systemami (a nie tylko na tej samej maszynie).
To jest interesujące, ponieważ jeśli _NDR_record zostanie znaleziony w binarnym pliku jako zależność (jtool2 -S <binary> | grep NDR lub nm), oznacza to, że binarny plik jest klientem lub serwerem MIG.
Ponadto serwery MIG mają tabelę dyspozycyjną w __DATA.__const (lub w __CONST.__constdata w jądrze macOS i __DATA_CONST.__const w innych jądrze *OS). Można to zrzucić za pomocą jtool2.
A klienci MIG będą używać __NDR_record, aby wysłać z __mach_msg do serwerów.
Analiza binarna
jtool
Ponieważ wiele binarnych plików teraz używa MIG do udostępniania portów mach, interesujące jest wiedzieć, jak zidentyfikować, że MIG był używany oraz funkcje, które MIG wykonuje z każdym identyfikatorem wiadomości.
jtool2 może analizować informacje MIG z binarnego pliku Mach-O, wskazując identyfikator wiadomości i identyfikując funkcję do wykonania:
jtool2-d__DATA.__constmyipc_server|grepMIG
Ponadto, funkcje MIG są jedynie opakowaniami rzeczywistej funkcji, która jest wywoływana, co oznacza, że uzyskując jej dezasemblację i przeszukując pod kątem BL, możesz być w stanie znaleźć rzeczywistą funkcję, która jest wywoływana:
jtool2-d__DATA.__constmyipc_server|grepBL
Assembly
Wcześniej wspomniano, że funkcja, która zajmie się wywoływaniem odpowiedniej funkcji w zależności od otrzymanego identyfikatora wiadomości, to myipc_server. Jednak zazwyczaj nie będziesz miał symboli binarnych (brak nazw funkcji), więc interesujące jest sprawdzić, jak wygląda dekompilacja, ponieważ zawsze będzie bardzo podobna (kod tej funkcji jest niezależny od funkcji eksponowanych):
int_myipc_server(int arg0,int arg1) {var_10 = arg0;var_18 = arg1;// Wstępne instrukcje do znalezienia odpowiednich wskaźników funkcji*(int32_t*)var_18 =*(int32_t*)var_10 &0x1f;*(int32_t*)(var_18 +0x8) =*(int32_t*)(var_10 +0x8);*(int32_t*)(var_18 +0x4) =0x24;*(int32_t*)(var_18 +0xc) =0x0;*(int32_t*)(var_18 +0x14) =*(int32_t*)(var_10 +0x14) +0x64;*(int32_t*)(var_18 +0x10) =0x0;if (*(int32_t*)(var_10 +0x14) <=0x1f4&&*(int32_t*)(var_10 +0x14) >=0x1f4) {rax =*(int32_t*)(var_10 +0x14);// Wywołanie sign_extend_64, które może pomóc w identyfikacji tej funkcji// To przechowuje w rax wskaźnik do wywołania, które musi być wywołane// Sprawdź użycie adresu 0x100004040 (tablica adresów funkcji)// 0x1f4 = 500 (początkowy ID) rax =*(sign_extend_64(rax -0x1f4)*0x28+0x100004040); var_20 = rax;// Jeśli - else, if zwraca fałsz, podczas gdy else wywołuje odpowiednią funkcję i zwraca prawdęif (rax ==0x0) {*(var_18 +0x18) =**_NDR_record;*(int32_t*)(var_18 +0x20) =0xfffffffffffffed1;var_4 =0x0;}else {// Obliczony adres, który wywołuje odpowiednią funkcję z 2 argumentami (var_20)(var_10, var_18); var_4 =0x1;}}else {*(var_18 +0x18) =**_NDR_record;*(int32_t*)(var_18 +0x20) =0xfffffffffffffed1;var_4 =0x0;}rax = var_4;return rax;}
To ta sama funkcja dekompilowana w innej wersji Hopper free:
W rzeczywistości, jeśli przejdziesz do funkcji 0x100004000, znajdziesz tablicę struktur routine_descriptor. Pierwszym elementem struktury jest adres, w którym funkcja jest zaimplementowana, a struktura zajmuje 0x28 bajtów, więc co 0x28 bajtów (zaczynając od bajtu 0) możesz uzyskać 8 bajtów, a to będzie adres funkcji, która zostanie wywołana:
Kod generowany przez MIG również wywołuje kernel_debug, aby generować logi dotyczące operacji przy wejściu i wyjściu. Można je sprawdzić, używając trace lub kdv: kdv all | grep MIG
